Incipit
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Chwała Tobie Panie, Królu wiecznej chwały.
|
Hymnus
Iam lucis orto sídere,
Deum precémur súpplices,
Ut in diúrnis áctibus
Nos servet a nocéntibus.
Linguam refrénans témperet,
Ne litis horror ínsonet:
Visum fovéndo cóntegat,
Ne vanitátes háuriat.
Sint pura cordis íntima,
Absístat et vecórdia;
Carnis terat supérbiam
Potus cibíque párcitas.
Ut, cum dies abscésserit,
Noctémque sors redúxerit,
Mundi per abstinéntiam
Ipsi canámus glóriam.
Deo Patri sit glória,
Eiúsque soli Fílio,
Cum Spíritu Paráclito,
Et nunc et in perpétuum.
Amen.
|
Hymn
Gdy już wzeszła gwiazda światła,
Kornie prośmy Boga,
By w czynnościach dziennych
Zachował nas od szkody.
Niech powściągając miarkuje język,
By nie rozbrzmiewała groza waśni:
Niechaj życzliwie chroni wzrok nasz,
By się nie poił próżnością.
Niech czyste będzie wnętrze serca,
I niech odstąpi nierozum;
Niechaj hardość ciała skruszy
Skąpość napoju i pokarmu.
Abyśmy, gdy dzień przejdzie,
A kolejność znów sprowadzi noc,
Czyści przez wstrzemięźliwość
Śpiewali mu chwałę.
Bogu Ojcu niechaj będzie chwała,
I jedynemu jego Synowi,
Wraz z Duchem Pocieszycielem,
I teraz i na zawsze.
Amen.
|
Psalmi {Psalmi Dominica, antiphonæ Votiva}
Ant. Dómine, quinque talénta * tradidísti mihi, ecce ália quinque superlucrátus sum.
Psalmus 15 [1]
15:1 Consérva me, Dómine, quóniam sperávi in te. * Dixi Dómino: Deus meus es tu, quóniam bonórum meórum non eges.
15:3 Sanctis, qui sunt in terra eius, * mirificávit omnes voluntátes meas in eis.
15:4 Multiplicátæ sunt infirmitátes eórum: * póstea acceleravérunt.
15:4 Non congregábo conventícula eórum de sanguínibus, * nec memor ero nóminum eórum per lábia mea.
15:5 Dóminus pars hereditátis meæ, et cálicis mei: * tu es, qui restítues hereditátem meam mihi.
15:6 Funes cecidérunt mihi in præcláris: * étenim heréditas mea præclára est mihi.
15:7 Benedícam Dóminum, qui tríbuit mihi intelléctum: * ínsuper et usque ad noctem increpuérunt me renes mei.
15:8 Providébam Dóminum in conspéctu meo semper: * quóniam a dextris est mihi, ne commóvear.
15:9 Propter hoc lætátum est cor meum, et exsultávit lingua mea: * ínsuper et caro mea requiéscet in spe.
15:10 Quóniam non derelínques ánimam meam in inférno: * nec dabis sanctum tuum vidére corruptiónem.
15:11 Notas mihi fecísti vias vitæ, adimplébis me lætítia cum vultu tuo: * delectatiónes in déxtera tua usque in finem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy {Psalmy niedzielne, antyfony Wotywa}
Ant. Panie, * dałeś mi pięć talentów, otom drugie pięć zyskał.
Psalm 15 [1]
15:1 Zachowaj mię, Panie, bom nadzieję miał w Tobie. * Rzekłem Panu: Tyś jest Bogiem moim, albowiem dóbr moich nie potrzebujesz.
15:3 Do świętych, którzy są w ziemi Jego, * dziwne uczynił wszystkie chęci moje ku nim.
15:4 Rozmnożyły się niemoce ich, * potem się spieszyli.
15:4 Nie będę zgromadzał schadzek ich ze krwi * i nie będę wspominał imion ich usty mymi.
15:5 Pan cząstką dziedzictwa mego i kielicha mego, * Ty jesteś, który mi przywrócisz dziedzictwo moje.
15:6 Sznury mi padły na miejscach wspaniałych, * albowiem dziedzictwo moje jest znamienite.
15:7 Będę błogosławił Pana, który mi dał rozum: * nadto aż do nocy napominały mię nerki moje.
15:8 Miałem Pana zawsze przed oczyma swymi, * bo mi jest po prawicy, abym nie był poruszony.
15:9 Przeto się uweseliło serce moje i rozradował się język mój, * nadto i ciało moje w nadziei odpoczywać będzie.
15:10 Albowiem nie zostawisz duszy mojej w otchłani, * ani dasz świętemu Twemu oglądać skażenia.
15:11 Oznajmiłeś mi drogi żywota, napełnisz mię weselem przy obliczu Twoim: * rozkosze na prawicy Twej aż do końca.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 16 [2]
16:1 Exáudi, Dómine, iustítiam meam: * inténde deprecatiónem meam.
16:1 Áuribus pércipe oratiónem meam, * non in lábiis dolósis.
16:2 De vultu tuo iudícium meum pródeat: * óculi tui vídeant æquitátes.
16:3 Probásti cor meum, et visitásti nocte: * igne me examinásti, et non est invénta in me iníquitas.
16:4 Ut non loquátur os meum ópera hóminum: * propter verba labiórum tuórum ego custodívi vias duras.
16:5 Pérfice gressus meos in sémitis tuis: * ut non moveántur vestígia mea.
16:6 Ego clamávi, quóniam exaudísti me, Deus: * inclína aurem tuam mihi, et exáudi verba mea.
16:7 Mirífica misericórdias tuas, * qui salvos facis sperántes in te.
16:8 A resisténtibus déxteræ tuæ custódi me, * ut pupíllam óculi.
16:9 Sub umbra alárum tuárum prótege me: * a fácie impiórum qui me afflixérunt.
16:10 Inimíci mei ánimam meam circumdedérunt, ádipem suum conclusérunt: * os eórum locútum est supérbiam.
16:11 Proiciéntes me nunc circumdedérunt me: * óculos suos statuérunt declináre in terram.
16:12 Suscepérunt me sicut leo parátus ad prædam: * et sicut cátulus leónis hábitans in ábditis.
16:13 Exsúrge, Dómine, prǽveni eum, et supplánta eum: * éripe ánimam meam ab ímpio, frámeam tuam ab inimícis manus tuæ.
16:14 Dómine, a paucis de terra dívide eos in vita eórum: * de abscónditis tuis adimplétus est venter eórum.
16:14 Saturáti sunt fíliis: * et dimisérunt relíquias suas párvulis suis.
16:15 Ego autem in iustítia apparébo conspéctui tuo: * satiábor cum apparúerit glória tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 16 [2]
16:1 Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwości mojej, * zważ pilnie na prośbę moją.
16:1 Przyjmij w uszy modlitwę moją * z ust niezdradliwych.
16:2 Od oblicza Twego sąd o mnie wynijdzie, * oczy Twe niech dojrzą prawość.
16:3 Wypróbowałeś serce me i nawiedziłeś w nocy: * doświadczyłeś mię ogniem, a nie znalazła się we mnie nieprawość.
16:4 Aby nie mówiły usta moje o uczynkach ludzkich: * dla słów ust Twoich jam przestrzegał dróg twardych.
16:5 Umocnij kroki moje na ścieżkach Twoich, * aby się nie chwiały stopy moje.
16:6 Ja wołałem, gdyż mnie wysłuchałeś, Boże, * nakłoń mi ucha Twego i wysłuchaj słów moich.
16:7 Okaż przedziwne miłosierdzie Twoje, * Ty, który zbawiasz nadzieję mających w Tobie.
16:8 Od sprzeciwiających się prawicy Twojej strzeż mnie * jak źrenicy oka.
16:9 Pod cieniem skrzydeł Twoich schroń mię: * od oblicza niezbożnych, którzy mię utrapili.
16:10 Nieprzyjaciele moi duszę moją ogarnęli, tłustość swoją zawarli, * usta ich mówiły zuchwale.
16:11 Chcąc mię wyrzucić, teraz mię otoczyli, * oczy swe nastawili, by obalić na ziemię.
16:12 Czekali na mnie jak lew żądny łupu * i jak szczenię lwie, mieszkające w jamie.
16:13 Powstań, Panie, uprzedź go i powal go, * wyrwij duszę moją od niezbożnego, miecz Twój od nieprzyjaciół ręki Twojej.
16:14 Panie, odłącz ich od trochy ludzi z ziemi za żywota ich, * ze skrytych rzeczy Twoich napełniony jest brzuch ich.
16:14 Nasyceni są synami * i ostatki swoje zostawili małym dzieciom swoim.
16:15 A ja w sprawiedliwości pokażę się przed obliczem Twoim: * nasycony będę, gdy się ukaże chwała Twoja.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 17(2-25) [3]
17:2 Díligam te, Dómine, fortitúdo mea: * Dóminus firmaméntum meum, et refúgium meum, et liberátor meus.
17:3 Deus meus adiútor meus, * et sperábo in eum.
17:3 Protéctor meus, et cornu salútis meæ, * et suscéptor meus.
17:4 Laudans invocábo Dóminum: * et ab inimícis meis salvus ero.
17:5 Circumdedérunt me dolóres mortis: * et torréntes iniquitátis conturbavérunt me.
17:6 Dolóres inférni circumdedérunt me: * præoccupavérunt me láquei mortis.
17:7 In tribulatióne mea invocávi Dóminum, * et ad Deum meum clamávi.
17:7 Et exaudívit de templo sancto suo vocem meam: * et clamor meus in conspéctu eius, introívit in aures eius.
17:8 Commóta est, et contrémuit terra: * fundaménta móntium conturbáta sunt, et commóta sunt, quóniam irátus est eis.
17:9 Ascéndit fumus in ira eius: et ignis a fácie eius exársit: * carbónes succénsi sunt ab eo.
17:10 Inclinávit cælos, et descéndit: * et calígo sub pédibus eius.
17:11 Et ascéndit super Chérubim, et volávit: * volávit super pennas ventórum.
17:12 Et pósuit ténebras latíbulum suum, in circúitu eius tabernáculum eius: * tenebrósa aqua in núbibus áëris.
17:13 Præ fulgóre in conspéctu eius nubes transiérunt, * grando et carbónes ignis.
17:14 Et intónuit de cælo Dóminus, et Altíssimus dedit vocem suam: * grando et carbónes ignis.
17:15 Et misit sagíttas suas, et dissipávit eos: * fúlgura multiplicávit, et conturbávit eos.
17:16 Et apparuérunt fontes aquárum, * et reveláta sunt fundaménta orbis terrárum:
17:16 Ab increpatióne tua, Dómine, * ab inspiratióne spíritus iræ tuæ.
17:17 Misit de summo, et accépit me: * et assúmpsit me de aquis multis.
17:18 Erípuit me de inimícis meis fortíssimis, et ab his qui odérunt me: * quóniam confortáti sunt super me.
17:19 Prævenérunt me in die afflictiónis meæ: * et factus est Dóminus protéctor meus.
17:20 Et edúxit me in latitúdinem: * salvum me fecit, quóniam vóluit me.
17:21 Et retríbuet mihi Dóminus secúndum iustítiam meam: * et secúndum puritátem mánuum meárum retríbuet mihi:
17:22 Quia custodívi vias Dómini, * nec ímpie gessi a Deo meo.
17:23 Quóniam ómnia iudícia eius in conspéctu meo: * et iustítias eius non répuli a me.
17:24 Et ero immaculátus cum eo: * et observábo me ab iniquitáte mea.
17:25 Et retríbuet mihi Dóminus secúndum iustítiam meam: * et secúndum puritátem mánuum meárum in conspéctu oculórum eius.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine, quinque talénta tradidísti mihi, ecce ália quinque superlucrátus sum.
|
Psalm 17(2-25) [3]
17:2 Będę Cię miłował, Panie, mocy moja: * Pan twierdza moja i ucieczka moja, i wybawiciel mój.
17:3 Bóg mój wspomożyciel mój, * i w Nim będę miał nadzieję.
17:3 Ochrona moja i róg zbawienia mego, * i obrońca mój.
17:4 Chwaląc będę wzywał Pana, * i będę wybawiony od nieprzyjaciół moich.
17:5 Ogarnęły mię boleści śmierci * i strumienie nieprawości zatrwożyły mię.
17:6 Boleści otchłani otoczyły mię, * pochwyciły mię sidła śmierci.
17:7 W utrapieniu moim wzywałem Pana * i wołałem do Boga mojego.
17:7 I wysłuchał z kościoła swego świętego głos mój, * i wołanie moje przed obliczem Jego weszło w uszy Jego.
17:8 Wzruszyła się i zadrżała ziemia, * fundamenty gór zatrwożyły się i poruszyły się, gdyż się rozgniewał na nie.
17:9 Podniósł się w górę dym w gniewie Jego, i ogień się zapalił od oblicza Jego, * węgle się rozpaliły od Niego.
17:10 Skłonił niebiosa i zstąpił, * a mgła pod nogami Jego.
17:11 I wstąpił na cherubiny, i leciał, * leciał na skrzydłach wiatru.
17:12 I uczynił ciemność kryjówką swoją, wokoło Niego namiot Jego: * ciemna woda w obłokach powietrznych.
17:13 Przed blaskiem w oczach Jego rozeszły się obłoki, * grad i węgle ogniste.
17:14 I zagrzmiał Pan z nieba, a Najwyższy głos swój wypuścił: * grad i węgle ogniste.
17:15 I wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, * rozmnożył błyskawice i strwożył ich.
17:16 I ukazały się źródła wód, * i odkryły się fundamenty okręgu ziemi:
17:16 Od gromienia Twego, Panie, * od tchnienia ducha gniewu Twego.
17:17 Spuścił z wysokości i chwycił mię, * i wydobył mię z wód wielkich.
17:18 Wyrwał mię od nieprzyjaciół moich bardzo mocnych i od tych, którzy mię w nienawiści mieli, * albowiem wzmocnili się nade mną.
17:19 Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego, * a Pan stał się obrońcą moim.
17:20 I wywiódł mię na miejsce przestronne, * zbawił mię, ponieważ chciał mi dobrze.
17:21 I odda mi Pan według sprawiedliwości mojej, * i według czystości rąk moich odda mi:
17:22 Albowiem strzegłem dróg Pańskich * i nie czyniłem niezbożnie przeciw Bogu memu.
17:23 Bo wszystkie sądy Jego są przed obliczem moim, * a sprawiedliwości Jego nie odrzuciłem od siebie.
17:24 I będę nieskalany z Nim, * i będę się strzegł nieprawości mojej.
17:25 I odda mi Pan według sprawiedliwości mojej * i według czystości rąk moich przed oczyma Jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Panie, dałeś mi pięć talentów, otom drugie pięć zyskał.
|
Capitulum Versus {Votiva}
1 Tim. 1:17
Regi sæculórum immortáli et invisíbili, soli Deo honor et glória in sǽcula sæculórum. Amen.
℟. Deo grátias.
℣. Exsúrge, Christe, ádiuva nos.
℟. Et líbera nos propter nomen tuum.
|
Kapitulum Wers {Wotywa}
1 Tm 1:17
Królowi wieków nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, samemu Bogu, cześć i chwała na wieki wieków. Amen.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Powstań, Chryste, wspieraj nas.
℟. I wyzwól nas dla imienia Twego.
|
Orationes
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Dómine Deus omnípotens, qui ad princípium huius diéi nos perveníre fecísti: tua nos hódie salva virtúte; ut in hac die ad nullum declinémus peccátum, sed semper ad tuam iustítiam faciéndam nostra procédant elóquia, dirigántur cogitatiónes et ópera.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Panie Boże wszechmogący, który bezpiecznie nas doprowadziłeś do początku dnia dzisiejszego: ochraniaj nas dzisiaj Swą mocą; abyśmy się tego dnia nie skłonili do żadnego grzechu, ale zawsze kierowali swoje myśli i uczynki do czynienia twojej sprawiedliwości.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
|
Deinde in Choro legitur Martyrologium, quod laudabiliter fit etiam extra Chorum.
Martyrologium (anticip.)
Idibus Aprílis Luna nona Anno Dómini 2019
Híspali, in Hispánia, sancti Hermenegíldi Mártyris, qui fuit fílius Leovigíldi, Regis Visigothórum Ariáni; atque ob cathólicæ fídei confessiónem coniéctus in cárcerem, et, cum in solemnitáte Pascháli Communiónem ab Epíscopo Ariáno accípere noluísset, pérfidi patris iussu secúri percússus est, ac regnum cæléste pro terréno Rex et Martyr intrávit.
Romæ, in persecutióne Marci Antoníni Veri et Lúcii Aurélii Cómmodi, pássio sancti Iustíni, Philósophi et Mártyris; qui, cum secúndum librum pro religiónis nostræ defensióne præfátis Imperatóribus porrexísset, eámque ibídem disputándo strénue propugnásset, Crescéntis Cýnici, cuius vitam et mores nefários redargúerat, insídiis accusátus quod Christiánus esset, remuneratiónem linguæ fidélis, martýrii munus accépit. Ipsíus tamen festum sequénti die recólitur.
Pérgami, in Asia, in eádem persecutióne, natális sanctórum Mártyrum Carpi, Thyatirénsis Epíscopi; Pápyli Diáconi, et Agathonícæ, eiúsdem Pápyli soróris et óptimæ féminæ, atque Agathodóri, eórum fámuli, aliorúmque multórum. Hi omnes, post vários cruciátus, pro beátis confessiónibus martýrio coronáti sunt.
Doróstori, in Mýsia inferióre, pássio sanctórum Máximi, Quinctiliáni et Dadæ, in persecutióne Diocletiáni.
Ravénnæ sancti Ursi, Epíscopi et Confessóris.
℣. Et álibi aliórum plurimórum sanctórum Mártyrum et Confessórum, atque sanctárum Vírginum.
℟. Deo grátias.
℣. Pretiósa in conspéctu Dómini.
℟. Mors Sanctórum eius.
Sancta María et omnes Sancti intercédant pro nobis ad Dóminum, ut nos mereámur ab eo adiuvári et salvári, qui vivit et regnat in sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Następnie w chórze czyta się Martyrologium, co jest chwalebne także poza chórem.
Martyrologium (anticip.)
Roku Pańskiego 2019
Dnia 13-go kwietnia w Sewilli w Hiszpanii uroczysty obchód św. Hermengilda, syna ariańskiego króla Gotów Leowigilda. Ten kazał go wrzucić do więzienia z powodu wiary katolickiej. Kiedy w święto Wielkanocne wzbraniał się przyjąć Komunii z ręki ariańskiego Biskupa, został zabity na rozkaz ojca i zyskał tak jako król i Męczennik zamiast ziemskiego, królestwo niebieskie.
W Rzymie w prześladowaniu za Marka Antoniusza Verusa i Lucjusza Aureliusza Commodusa, śmierci męczeńskiej wielce uzdolnionengo filozofa Justyna, który przekazał wymienionym cesarzom dwie rozprawy broniące Wiary świętej i bronił jej zwycięsko w dyspucie. Kiedy cynik Krescencjusz, którego niemoralne życie zganił, podstępnie oskarżył go o chrześcijaństwo, otrzymał koronę męczeńską w nagrodę za wierność w Wierze.
W Pergamos w Azji Mniejszej dzień zgonu św. Karpa, Biskupa z Tiatiry, jego diakona Papilusa, jego siostry Agatoniki, znakomitej niewiasty i św. Agatodora, ich służącego, oraz wielu innych, którzy po rozlicznych mękach za uświęcające wyznanie wiary otrzymali koronę męczeńską.
Tegoż samego dnia męczeństwo świętych: Maksyma, Kwinktyliana i Dadasa podczas prześladowania Dioklecjana.
W Rawennie uroczystość św. Ursusa, Biskupa i Wyznawcy.
℣. I gdzie indziej wielu świętych Męczenników i Wyznawców oraz świętych Dziewic.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Cenna jest w oczach Pana.
℟. Śmierć świętych Jego.
Święta Maryja i wszyscy święci niech się wstawiają za nami u Pana, abyśmy zasłużyli na Jego pomoc i zbawienie, który żyje i króluje na wieki wieków.
℟. Amen.
|
℣. Deus in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℣. Deus in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℣. Deus in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Réspice in servos tuos, Dómine, et in ópera tua, et dírige fílios eórum.
℟. Et sit splendor Dómini Dei nostri super nos, et ópera mánuum nostrárum dírige super nos, et opus mánuum nostrárum dírige.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Orémus.
Dirígere et sanctificáre, régere et gubernáre dignáre, Dómine Deus, Rex cæli et terræ, hódie corda et córpora nostra, sensus, sermónes et actus nostros in lege tua, et in opéribus mandatórum tuórum: ut hic et in ætérnum, te auxiliánte, salvi et líberi esse mereámur, Salvátor mundi:
Qui vivis et regnas in sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Dies et actus nostros in sua pace dispónat Dóminus omnípotens. Amen.
|
℣. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
℣. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
℣. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Wejrzyj na sługi Swoje, Panie, i na dzieła Twoje, i prowadź ich dzieci.
℟. I niech jasność Pana Boga naszego będzie nad nami, i prowadź pracę rąk naszych, i dzieła rąk naszych prowadź.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Módlmy się.
Panie Boże, królu nieba i ziemi, racz dzisiaj prowadzić i uświęcać, władać i kierować, serca i ciała nasze, zmysły, słowa i czyny nasze według prawa Twojego, i według przykazań Twoich: abyśmy teraz i w wieczności, przez Ciebie wspierani, zasłużyli na zbawienie i wyzwolenie, Zbawicielu świata:
Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
℟. Amen.
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Dniem i czynami naszymi niech w swoim pokoju rozporządza Pan wszechmogący. Amen.
|
Regula
Ex Cápite 58 Régulæ Sancti Patri Nostri Benedícti: De disciplína suscipiendórum fratrum
Suscipiéndus autem in oratório coram ómnibus promíttat de stabilitáte sua et conversatióne morum suórum et obœdiéntia, coram Deo et sanctis eius, ut si aliquándo áliter fécerit, ab eo se damnándum sciat quem inrídit. De qua promissióne sua fáciat petitiónem ad nomen sanctórum quorum relíquiæ ibi sunt et abbátis præséntis. Quam petitiónem manu sua scribat, aut certe, si non scit lítteras, alter ab eo rogátus scribat et ille novícius signum fáciat et manu sua eam super altáre ponat. Quam dum inposúerit, incípiat ipse novícius mox hunc versum: Súscipe me, Dómine, secúndum elóquium tuum et vivam, et ne confúndas me ab expectatióne mea. Quem versum omnis congregátio tértio respóndeat, adiungéntes: Glória Patri. Tunc ille frater novícius prosternátur singulórum pédibus ut orent pro eo; et iam ex illa die in congregatióne reputétur. Res si quas habet, aut éroget prius paupéribus aut facta sollémniter donatióne cónferat monastério, nihil sibi resérvans ex ómnibus, quippe qui ex illo die nec próprii córporis potestátem se habitúrum scit. Mox ergo in oratório exuátur rebus própriis quibus vestítus est, et induátur rebus monastérii. Illa autem vestiménta quibus exútus est reponátur in vestiário conservánda, ut si aliquándo suadénti diábulo consénserit ut egrediátur de monastério - quod absit - tunc exútus rebus monastérii proiciátur. Illam tamen petitiónem eius, quam désuper altáre abbas tulit, non recípiat, sed in monastério reservétur.
Extra Chorum etiam laudabiliter dicitur lectio ex S. Regulæ; secus dicitur Lectio brevis.
Lectio brevis {Votiva}
Sap 10:10
Iustum dedúxit Dóminus per vias rectas, et osténdit illi regnum Dei, et dedit illi sciéntiam sanctórum: honestávit illum in labóribus, et complévit labóres illíus.
In fine:
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
|
Reguła
Z rozdziału 58 Reguły Świętego Ojca Naszego Benedykta: O ćwiczeniu Braci, których się do Zakonu przyjąć ma.
Ten zaś, którego mają przyjąć, niech w kościele przy wszystkich ślubuje: stałość swoją i nawrócenie obyczajów swoich, i posłuszeństwo przed Bogiem i Świętymi jego, aby jeśli kiedy uczyni inaczej, wiedział, że go ten potępi, z którego się naśmiewa. O której obietnicy swojej uczyni prośbę albo suplikę, mianując w niej Świętych, których Relikwie tam są, i Opata obecnego; którą prośbą ręką swoją niech napisze, albo jeśli pisać nie umie, inszy od niego proszony niechaj napisze, a ów nowicyusz znak uczyni i ręką swą niech ją na ołtarzu położy. Którą położywszy, zarazem ten wiersz sam nowicjusz pocznie: „Suscipe me, Domine, secundum eloquium tuum et vivam, et non confundas me ab expectatione mea” (Psl. 118, 116). Który wiersz wszystko Zgromadzenie po trzykroć powtórzy, przydając Gloria Patri. A zatem ów Brat nowicyusz, ma upaść do nóg każdego z osobna, aby się za niego modlili, i już od onego dnia w zgromadzenie niechaj będzie policzon. Rzeczy, jeśli które ma, niechaj pierwej albo ubogim rozda, albo uczyniwszy urzędownie darowiznę, niech je odda klasztorowi, nic sobie ze wszystkiego nie zachowując, jako ten, który już od onego dnia powinien wiedzieć, że i nad własnem ciałem mocy swej mieć nie będzie. Natychmiast tedy niechaj mu w Oratorium rzeczy jego własne, w których dotąd chodził, zdejmą, a obloką go w rzeczy klasztorne. A suknie, z których zewleczon będzie, mają być w westyarni schowane, dlatego, iż jeśliby kiedy z poduszczenia szatańskiego, koniecznie wystąpić z klasztoru umyślił (czego Boże zachowaj), tedy zdjąwszy z niego rzeczy klasztorne, one jemu oddać. A wszakże onej supliki swojej, którą na ołtarzu Opat od niego wziął, nie ma z sobą brać, ale ją mają w klasztorze chować.
Poza chórem chwalebne jest czytanie z Reguły; inaczej czyta się Czytanie krótkie.
Czytanie krótkie {Wotywa}
Mdr 10:10
Sprawiedliwego prowadził Pan drogami prostemi, i ukazał mu królestwo Boże, i dał mu poznanie świętych: uczcił go w pracach i napełnił prace jego.
Na zakończenie:
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
|
Conclusio
℣. Adiutórium nóstrum ✠ in nómine Dómini.
℟. Qui fecit cælum et terram.
℣. Benedicite.
℟. Deus.
Benedictio. Dóminus nos benedícat, ✠ et ab omni malo deféndat, * et ad vitam perdúcat ætérnam.
Et fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen
|
Zakończenie
℣. Wspomożenie nasze ✠ w imieniu Pana.
℟. Który stworzył niebo i ziemię.
℣. Błogosław nam.
℟. Boże.
Błogosławieństwo. Niech Pan nas błogosławi, ✠ i broni od wszelkiego zła, i doprowadzi do życia wiecznego.
A dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Commemorátio defunctórum
℟.br. Commemorátio ómnium fratrum, familiárum Órdinis nostri, atque benefactórum nostrórum.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
Psalmus 129 [4]
129:1 De profúndis clamávi ad te, Dómine: * Dómine, exáudi vocem meam:
129:2 Fiant aures tuæ intendéntes, * in vocem deprecatiónis meæ.
129:3 Si iniquitátes observáveris, Dómine: * Dómine, quis sustinébit?
129:4 Quia apud te propitiátio est: * et propter legem tuam sustínui te, Dómine.
129:5 Sustínuit ánima mea in verbo eius: * sperávit ánima mea in Dómino.
129:6 A custódia matutína usque ad noctem: * speret Israël in Dómino.
129:7 Quia apud Dóminum misericórdia: * et copiósa apud eum redémptio.
129:8 Et ipse rédimet Israël, * ex ómnibus iniquitátibus eius.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
℣. A porta ínferi.
℟. Érue, Dómine, ánimas eórum.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
℣. Dómine exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
secunda 'Domine, exaudi' omittitur
Orémus.
Deus véniæ largítor et humánæ salútis amátor: quǽsumus cleméntiam tuam: ut nostræ congregatiónis fratres, propínquos et benefactóres, qui ex hoc sǽculo transiérunt, beáta María semper vírgine intercedénte cum ómnibus sanctis tuis ad perpétuæ beatitúdinis consórtium perveníre concédas.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
℣. Réquiem ætérnam dona eis Dómine.
℟. Et lux perpétua lúceat eis.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Wspomnienie zmarłych
℟.br. Wspomnienie wszystkich braci, przyjaciół Zakonu naszego, a także dobroczyńców naszych.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen
Psalm 129 [4]
129:1 Z głębokości wołałem ku Tobie, Panie: * Panie, wysłuchaj głosu mego:
129:2 Niech się nakłonią uszy Twoje * na głos modlitwy mojej.
129:3 Jeśli będziesz baczył na nieprawości, Panie, * Panie, któż się ostoi?
129:4 Albowiem u Ciebie jest przebaczenie, * i dla zakonu Twego czekałem Cię, Panie.
129:5 Czekała dusza moja na słowo Jego, * nadzieję miała dusza moja w Panu.
129:6 Od straży porannej aż do nocy * niechaj nadzieję ma Izrael w Panu.
129:7 Bo u Pana miłosierdzie * i obfite u Niego odkupienie.
129:8 A On odkupi Izraela * ze wszystkich nieprawości jego.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
℣. Od bram piekielnych.
℟. Zabierz, Panie, ich dusze.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
opuścić drugie „Panie, wysłuchaj”
Módlmy się.
Boże, dawco przebaczenia i zbawienia ludzkiego miłośniku: błagamy łaskawości Twojej, abyś braci naszego zgromadzenia, naszych bliskich i dobroczyńców, którzy z tego świata zeszli, za wstawieniem się błogosławionej Marji, zawsze Panny i wszystkich Świętych Twoich, do uczestnictwa w wiecznej szczęśliwości dojść dozwolił.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
℣. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista niechaj im świeci.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|